Επεισόδιο 7β

Ενώ η ώρα περνούσε δίχως ιδιαίτερες εξελίξεις στα κρίσιμα ζητήματα της ανθρωπότητας και της πολιτείας ο Φαξ χάραζε με μια οδοντογλυφίδα ένα κομμάτι από τυρί φέτα. Σκεπτόμενος τα υπόλοιπα κίτρινα τυριά και την πανσέληνο σε έκδοση καρτούν προβληματίστηκε γύρω από τη σχέση του με την Κατερίνα. Δίχως να έχει κάποια μόνιμη σχέση αυτή τη στιγμή στην πολυδιάστατη ζωή του και δίχως να έχει ελπίδες ακόμα και για κάτι περιοδικό έβλεπε στο πρόσωπο της μία λύση. Απορημένος για το αν μαγειρεύει ακόμα καλά αποφασίζει να την καλέσει σπίτι του για δείπνο. Θα έβρισκε τρόπο να της πει να μαγειρέψει η ίδια!
Ύστερα από λίγο η Κατερίνα βγαίνει “σερνάμενη-κουνάμενη” και αυτό κάνει τον Φαξ που την παρατηρεί επίμονα να σκεφτεί διάφορα άσχετα όπως ένα ήσυχο γλυκό αεράκι που φυσά και χαϊδεύει τα ψηλά στάρια σε κάποιο απομακρυσμένο λιβάδι μιας βαθιάς κοιλάδας στη Λειβαδιά. -Άργησα;Είπε η Κατερίνα ενώ είχε ήδη κάτσει..
-Όχι..λείπει το σκιάχτρο. Απάντησε ο Φαξ φανερά απορροφημένος από το σκηνικό που βασιλεύει ακόμα στο μυαλό του.
-ΟΚ..Ξέρεις κάτι, Φαξ;Δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Και δν με εκπλήσσει αυτό – είσαι ο ίδιος τρελός ψυχοπαρανοϊκός περίεργος άνθρωπος με τις καλές διαθέσεις για να ονειροπολείς οποιαδήποτε στιγμή.
-Ίσως, Κάτια. Ίσως και όχι. σκεφτόμουν Κάτια..Έχω κάτι να σου πω..
-Σ’ακούω Φαξ. Αλλά δεν ξέρω αν είσαι σίγουρος για αυτό που θες να μου πεις. Εξάλλου ποτέ δεν είσαι σίγουρoς.
-Το ξέρω, Κάτια. Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. 1/4μως έχω μία θεωρία για αυτό. Να σου πω;
-Όχι, θα βγεις από το θέμα. Πες μου κάπως σύντομα όμως γιατί σε 45 λεπτά πρέπει να φύγω.
-Πού θα πας;
-Αυτό σκεφτόσουν;
-Όχι αλλά άλλαξες το θέμα. Είπε ο Φαξ έξυπνα σχηματίζοντας έναν ειρωνικό μορφασμό στο πρόσωπό του.
-ΟΚ Φαξ.Άστο. Ξεφύσηξε ουδέτερα η Κάτια.
-Κάτια; Πρότεινε άξαφνα ο Φαξ.
-Φαξ; Αντιπρότεινε απορώντας η Κάτια.
-Έλα απ’το σπίτι μου το βράδυ.
-Εεεε; Η Κάτια “κόλλησε” . “Τι κουφό είναι αυτό πάλι;” , σκέφτηκε.
-Θα σου κάνω το τραπέζι. Συνέχισε ο Φαξ.
-Πώς; Η Κάτια ακόμα απορούσε προσπαθώντας να συνέλθει από το σοκ. Άσε που δεν θυμόταν να ήξερε τον Φαξ να μαγειρεύει.
-Με τραπέζι …απάντησε ο Φαξ. Και καρέκλες. Πρόσθεσε ύστερα από λίγο.
-Χμμμ. Και τι θα φάμε; Επιτέλους ρώτησε η Κάτια.
-Ο,τι φέρεις. Αυτή ήταν και η απάντηση που περίμενε η Κάτια, έκανε όμως πως.. όντως την περίμενε.
-Το κατάλαβα. Δεν πειράζει, θα παραγγείλουμε καμιά μακαρονάδα.
-Όπως θες. Εσύ αποφασίζεις.
Έτσι έκλεισε το θέμα. Πέρασαν και τα 10 λεπτά που είχαν μείνει συζητώντας περί ανέμων και νερών βουνίσιας πηγής. Αφού εξήγησε η Κάτια πώς λειτουργεί το νέο φίλτρο νερού για ντους με αρωματικά έλαια και εκχυλίσματα ιαματικών υδατομορίων και αφού ο Φαξ έκανε μια νύξη διαμαρτυρίας για το θερμοσίφωνο που τρυπάει συνέχεια και πώς τα λαστιχένια μπαλώματα ξεκολλάνε, έφυγαν για μέρη μακρινά και με αντίθετες κατευθύνσεις.
Τα σύννεφα είχαν αραιώσει αισθητά από τη πρώτη στιγμή που ο Φαξ σκόνταψε στο πεζούλι το πρωί. Απογευματάκι και ενώ ο χρυσός ήλιος έδυε πίσω από το εικονικό τοίχος των κτιρίων της μεγαλούπολης, το απανταχού αντανακλώμενο φως δεν ήταν ορατό από την κουζίνα του Φαξ.
Χαμένος σε ένα σωρό από διαφημιστικές κάρτες, στυλούς, αναπτήρες, σπίρτα και κοντομάνικα μπλουζάκια ο Φαξ μοιάζει προβληματισμένος για την προέλευση της μακαρονάδας που θα παραγγείλει ύστερα από τρεις-τέσσερις ώρες όταν σχεδόν όλα θα είναι έτοιμα.
Ύστερα από αρκετά δύλεπτα έκρυθμων σκέψεων περί τροφής-πείνας και δυστυχίας καταλήγει να σκαλίζει το παλιό μπαούλο, μέσα στο πατάρι -που με δυσκολία ανοίγει μέσα στο πατάρι, και αν ανοίγει δηλαδή- για να ξελασκάρει το παλιό καλό κόκκινο της φωτιάς τραπεζομάντιλο που παρά το πέρασμα του χρόνου και την υγρασία που το “χτυπούσε” ανηλεώς, μοιάζει με καινούργιο.
Χωμένος όπως είναι μέσα στο πατάρι κατεβαίνει και με περίσσιο ύφος ΡΑΜΠΟ επιστρέφει πίσω (πάνω) με το μπλακ-εν-ντέκερ για να ανοίξει το μπαούλο, έστω από το πλάι. Ήδη το ένα του μανίκι είχε “μαγκωθεί” στον πάνω αριστερό σκουριασμένο μεντεσέ και για να κατέβει αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πουκάμισό του εκεί.
Κατόπιν ισχυρής επιμονής και άρτιας καταρτισμένης θέλησης καταφέρνει και ανοίγει το μπαούλο από το πλάι. Μην έχοντας τίποτα πια να τη συγκρατήσει, ασυγκράτητη σκόνη ξεχύνεται ολόγυρα και σε διασταύρωση με την μικρή διαρροή του θερμοσίφωνα ένα αυτοδημιούργητο έλος επεκτείνεται στον μικρό-κλειστό-χώρο.
Με μια ηρωϊκή κίνηση ο αποφασιστικός ήρωας είχε σώζει το τραπεζομάντιλο που μια μικρή του άκρη είχε έρθει στο αμυδρό φως από το λαμπάκι του θερμοσίφωνα (που ,επί τη ευκαιρία, ήταν αναμμένος). Με απότομες και γρήγορες κινήσεις γεμάτες καλοδιάθετη ευλυγισία κατεβαίνει από πατάρι με το τραπεζομάντιλο και προφτάνοντας να κλείσει την πόρτα εγκλωβίζει την λάσπη που είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε ορμητικό χείμαρρο.
Πολύ αργότερα το τραπέζι είναι σχεδόν έτοιμο. Το κόκκινο τραπεζομάντιλο περίτεχνα σιδερωμένο και στρωμένο, καλυμμένο με τα πορσελάνινα σερβίτσια και τα επάργυρα κηροπήγια και μαχαιροπίρουνα έμοιαζε να είναι βγαλμένο από άλλο μυθιστόρημα. Το όλο σκηνικό που απαιτούσε μια απαλή μουσική διάχυτη από ερωτισμό δεν ήταν ολοκληρωμένο εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Αχνά ακουγόταν χαμηλή μουσική χιπ-χοπ και κάτι προς ελαφρολαϊκή όπερα από το δίπλα (αριστερά) και το πάνω διαμέρισμα αντίστοιχα.
Ο Φαξ έχει στρωθεί πάλι στο τραπέζι της κουζίνας και στοχάζεται τις κάρτες από τα μακαρονάδικα, περιμένοντας διόλου αγωνιωδώς την Κατερίνα μήπως και ΄χει αποφασίσει ήδη την πηγή της στομαχικής τους απόλαυσης. Είχε περάσει αρκετή ώρα ώστε να προλάβει να φτιάξει ένα χάρτινο διαστημόπλοιο από τις κάρτες. Ήταν τόσο επιβλητικά πολύχρωμα ρεαλιστικό και πρόσδιδε στον ανυποψίαστο παρατηρητή την ιδέα της τρομακτικής προόδου του τομέα της διαφήμισης στο σύντομο ατέρμονο μέλλον. Φανταστείτε έναν γαλαξία όπου θα κυκλοφορούν διαστημόπλοια βαμμένα με ποικίλα λογότυπα εργαστηρίων μακαρονάδας. Το βλέμμα του συγγραφέα φτάνει ακόμα πιο μακριά όμως. Φανταστείτε να δίνουν ταυτόχρονα και δωρεάν δείγματα.
Τότε χτύπησε η πόρτα “ΝΤΟΚ – ΝΤΑΚ – ΝΤΟΑΚ”.
Ο Φαξ σηκώθηκε από την καρέκλα, νιώθοντας την καρδιά του να χτυπά λιίίγο πιο δυνατά. Πλησιάζοντας με αργά – σταθερά – σίγουρα βήματα την πόρτα ένιωθε την πίεση του αίματος του να του πιέζει τις φλέβες. Ακόμα και η πίεση του αριστερού του ματιού δεν βρισκόταν σε φυσιολογικά επίπεδα. Αλλά φυσικά δεν το ήξερε καθώς είχε φτάσει ένα μέτρο από την πόρτα ένιωσε μια ψυχολογική διάλυση και όταν την άνοιξε, επιτέλους, και όταν εμφανίστηκε η αιθέρια μορφή της παλιάς αγαπημένης, και όταν τα γλυκά της χείλη ξεστόμισαν το “Γεια χαρά, Φαξ, να περάσω πριν μου “μείνεις” στη πόρτα” ο Φαξ της είπε “Πέρνα”.
Σύντομα η Κατερίνα εξήγησε στον Φαξ ότι θα έφερνε δική της μαγειρική από το σπίτι αλλά ξέχασε το τάπερ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας χωρίς να το κλείσει καλά το μεσημέρι. Έτσι πριν καλά-καλά το καταλάβει μια αποικία μικρών έμβιων οργανισμών είχε δημιουργήσει μια αυτοκρατορία παν-ταπεριανή. Μετά από άλλη μια περιγραφή βιολογικής καταστροφής ο Φαξ δεν κρατήθηκε άλλο. “Ω Κάτια, αυτά τα μάτια σου όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε, και τη καρδιά μου συγκλονίζουνε” σκέφτηκε ενώ ταυτόχρονα τη ρώτησε αν έχει κάποια πιτσαρία στο μυαλό της.
-Ναι Φαξ.Θα το τακτοποιήσω αμέσως.
Έπειτα από κανά μισάωρο έχουν στρωθεί στο τραπέζι και μασουλάνε μανιτάρια με μπέικον και σάλτσα μακαρόνια. Ενώ η Κατερίνα παρατηρεί:
-Και στο’πα ρε Φαξ. Έχει διαφορά να τα παραγγείλεις ανάποδα.
Ο Φαξ δεν ήξερε τι να πει. Έφτιαξε μερικά πυργάκια αμφιβόλου αρχιτεκτονικής κουλτούρας με τα μανιτάρια και αφού τα περιέβαλε με μπέικον, κοίταξε την Κατερίνα με νάζι.
-Κατερίνα έχω να σου πω. Μπορείς να σταματήσεις να τρως με λαιμαργία αυτά τα δύστυχα μικρά μανιταράκια.
Η Κατερίνα αποκρίθηκε:
-Μπιθό λεπθό. Έντα αμπαμπντά σγκάλωσε ανάμπεθα ζντα ντόντια μου..
ΟΚ συνέχισε τώρα.
Ο Φαξ πηρούνισε ένα μανιτάρι και το έφερνε βόλτες γύρω από τον αριστερό δείκτη του χεριού του αμήχανος.
-Θα σου πω χωρίς δισταγμό και τύψεις ότι θέλεις να μείνεις μαζί μου για καμιά εβδομάδα. Η Κατερίνα δεν το σκέφτηκε και πολύ.
-Εντυπωσιακό, δενέχω πρόβλημα.Αλλά γιατί; Ρώτησε με δισταγμό και έντονη επιθυμία για μαρμελάδα βερίκοκο.
-Βασικά με όλα αυτά τα πρόχειρα φαγητά κινδυνεύω να πάθω σκορβούτο. Είπε ο Φαξ θέλοντας να κρύψει την πραγματική αλήθεια. …

Επεισόδιο 8…