Ο δροσερός ήλιος του Οκτώβρη σκόρπισε για άλλη μία ημέρα τις ακτίνες του πάνω από την κρύα Αθήνα. Οι ηλιαχτίδες που παίζουν καλλωπιστικό ρόλο αυτήν την εποχή στην ατμόσφαιρα, “χτύπησαν” τα κλειστά ξύλινα παραθυρόφυλλα της μπαλκονόπορτας του δωματίου του διαμερίσματος του Φαξ.Αθόρυβα διαπέρασαν μονομιάς το σκονισμένο τζάμι και φώτισαν το ξέστρωτο κρεβάτι του Φαξ. Εκείνος ανυποψίαστος άλλαξε πλευρό.
Τότε φύσηξε βοριάς που έκανε το παραθυρόφυλλο ν’ανοίξει και να ξεχυθούν ανεξέλεγκτες πολλές ηλιαχίδες μαζί!
Η εισβολή της φύσης στο δωμάτιο ανάγκασε τον ήρωα να ξυπνήσει σε ανύποπτο χρόνο. Γυρίζοντας για άλλη μια φορά πλευρό έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα. Ο βαρύγδουπος κρότος του άνοιξε τα μάτια.
“Πού βρίσκομαι;” μονολόγησε.
Κολλημένο, όπως ήταν το πρόσωπό του (προφίλ) στο πάτωμα, αντίκρισε τις παντόφλες του. Τρομαγμένος πετάχτηκε από το πάτωμα και κρύφτηκε κάτω από τις κουβέρτες του κρεβατιού. Ύστερα από λίγο δειλά-δειλά ξεπρόβαλλε το κεφάλι του και διαπιστώνοντας ότι δε διατρέχει κανένα κίνδυνο αποφάσισε να σηκωθεί. Έτσι γρήγορα γρήγορα και χωρίς αναστολές ετοιμάστηκε για τη δουλειά. Φτάνοντας αργοπορημένος κανά δεκάλεπτο η Σκάλι το καλωσόρισε στοργικά: -Καλημέρα, Μόντεμ. Πού είσαι βρε παιδί;
-Καλημέρα Σκαλ. Γιατί τόσο ενδιαφέρον;
-Έχουμε πολύ δουλειά. Στρώσου παλιοτεμπέλαρε!
Το βλέμμα της γλυκιάς Σκάλ επανήλθε στο φυσιολογικό του ρυθμό!
-Ήταν πολύ καλό καλό για να’ναι αληθινό. Πάντως ευχαριστώ Σκαλ. Απάντησε ο Φαξ και μάζεψε ένα σωρό περιοδικά και εφημερίδες που είχαν στοιβαχτεί από εβδομάδες στο γραφείο του.
-΄Ωστε πρέπει να δουλέψω σήμερα, ε; Αποκρίθηκε στη Σκαλ.
-Ναι , και ρίξε μια ματιά στο ελ-φάιλ32. Νομίζω ότι έχει λογική εξήγηση.
-Ναι, άμα προλάβω.
Ο Φαξ βαριέται να δουλέψει. Δημιουργεί μία νέα στοίβα από χαρτιά της δουλειάς. Ξεφυλλίζοντας την εργασία του χάνεται σε άσχετες σκέψεις. Πέρασαν αρκετά λεπτά ώστε να διαπιστώσει ότι οι σελίδες έχουν φύγει από τα χέρια του και έχουν σκορπιστεί στο δάπεδο, Εκείνος χαμένος τραγουδούσε ελαφρολαϊκά και η Σκάλι τον χάζευε υπομονετικά.
-Τι θα γίνει ρε Φαξ, επιτέλους; Όλο “lost in space” βρίσκεσαι! Δεν πας να σε δει κανάς γιατρός;..
-Σώπα ρε Σκαλ. Ένα χάρτη χρειάζομαι μόνο!!!
Η Σκάλι αποφάσισε να μη ξαναμιλήσει. Ο Μόντεμ πάντοτε την έκανε να νιώθει ηλίθια μεταδίδοντας αυτό το είδος των αφοπλιστικών του απαντήσεων. Πολλές φορές μάλιστα είχε σκεφθεί να δηλώσει παραίτηση οπότε να απαλλαχτεί απ’αυτόν τον παρανοϊκό. Απ΄την άλλη όμως σκεφτόταν:
“Δε βαριέσαι..Πολλά λεφτά για το τίποτα!Άσε καλύτερα – έχω ανάγκες”!
Ο Φαξ έχει ψιλοξυπνήσει απ’τον λήθαργό του και κοιτάει απορημένος και νυσταγμένος το καλαμάκι του καφέ που έχει πέσει στο πάτωμα από εχθές! Προσπαθώντας να το μετακινήσει στο καλάθι των αχρήστων με τηλεκίνηση, χάζεψε και έχασε την επαφή του με το γραφείο. Τώρα βρίσκεται νοερά στη διαφήμιση του νες-καφέ. Κάνει τσουλήθρα μέσα από ένα ριγέ γαλάζιο καλαμάκι και πέφτει με τα μούτρα σε μια πισίνα γεμάτη χρυσόψαρα. Ομολογουμένως η φαντασία και οι συνειρμοί του τον έχουν οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση χωροχρόνου… Τα χρυσόψαρα τον κοιτούν απογοητευμένα εφόσον θα ήθελαν τροφή για ψάρια και όχι άλλα ανθρωποειδή στην πισίνα τους. Κόσμος χορεύει τριγύρω σε ρυθμό ρέγγε και ένας ανταποκριτής του (ε)Μ-ΤιΒί πλησιάζει γονυκλινής στην άκρη της πισίνας τον Φαξ.
-Γεια χαρά Μόντεμ! Του φωνάζει ενθουσιασμένος.
Ο Μόντεμ έχει ο γουρλώσει έκπληκτος τα μάτια αφού ο ανταποκριτής “δείχνει” να τον γνωρίζει, και απαντά :
-Γεια χαρά , ξένε!
Και πάνω που ερχόταν ο κάμεραμαν , μια αιθέρια ύπαρξη με ανοιχτοπράσινη ρόμπα ξεπροβάλλει, τρέχοντας, από το πλήθος προς τον Φαξ.
-Ρε ρεμάλι! Ξύπνα επιτέλους…
Η Σκάλι ξυπνά τον χαζεμένο Φαξ που ακόμα κοιτάει το καλαμάκι και ένα πλατύ χαμόγελο έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. Γυρίζει το βλέμμα του προς τη Σκάλι ενώ η σκέψη του βρίσκεται ακόμα “πίσω”..
-τι χαζοκοιτάς σαν UFO ρε αχαΐρευτε; Η Σκάλι πραγματικά εξαγριωμένη επειδή μόνο αυτή δουλεύει (όσο και όταν υπάρχει δουλειά σε αυτό το γραφείο) έχει ψιλοκοκκινήσει.
-Ξέρεις κάτι Σκάλι;..Ρώτησε ο Φαξ μ’ένα ειρωνικό ύφος
-ΛΕΓΕ…απαντά “ψιλοαναμένη” η Σκαλ.
-Μου θυμίζεις τη μάνα μου!….
Για άλλη μια φορά η Σκάλι “κόλλησε”. Δεν είχε τι να πει…
-Δε σε αντέχω άλλο..Πάω να φτιάξω ένα καφέ.. Και έφυγε προς τα ενδότερα..
Ο Φαξ προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Μάζευε χαρτιά για ανά-δύο ώρες. Τα ταξινόμησε αλφαβητικά σύμφωνα με τη τελευταία λέξη κάθε εγγράφου και τα αρχειοθέτησε στο τελευταίο συρτάρι του γραφείου του σύμφωνα με το πρώτο γράμμα της πρώτης λέξης κάθε εγγράφου.
Η Σκάλι είχε επιστρέψει από ώρα μ’ένα θερμός παραμάσχαλα. Εκείνη τώρα εργαζόταν προσπαθώντας να μην ξαναπαρατηρήσει τον Μόντεμ. Ο Φαξ χαζεύει από ώρα το ταβάνι… Ξάφνου βλέπει μια αράχνη να ανεβοκατεβαίνει στον αέρα σε μια γωνιά του… Προφανώς υφαίνει τον ιστό της.. Τότε ρωτά την Σκάλι:
-Σκάλι να σε απασχολήσω λίγο;
-Δε ξέρω Φαξ. Πρόσεξε τι θα πεις αν τελικά διακινδυνεύσεις να με ρωτήσεις ο,τιδήποτε αλλιώς πρόσεξε καλύτερα το ταβάνι…!
-Εντάξει Σκαλ…
Νεκρική σιγή είχε επικρατήσει για το επόμενο δεκάλεπτο στο γραφείο. Η αράχνη είχε ακινητοποιηθεί σε κάποιο σημείο του ταβανιού φανερά κουρασμένη…Ο Μόντεμ μασουλώντας (και χαζεύοντας ακόμα το ταβάνι) ένα ξεχασμένο σάντουιτς διατάραξε την ησυχία:
-Πιστεύεις πως η εξάπλωση του διαδικτύου (internet) κάποτε θα σταματήσει λόγω υπερβολικής εργασίας;
Η Σκαλ σήκωσε το κεφάλι της από το γραφείο και τα έγγραφα. Ήπιε λίγο από τον καφέ της. Τον ανακίνησε με ελαφρά και κυκλικά και τον άφησε δίπλα στο τηλέφωνο…
-Αν και δεν πολυκατάλαβα την ερώτησή σου. Αν και δεν έχω πολύ σχέση με το ζήτημα. Αν και δεν με ενδιαφέρει πώς σου ήρθε. Αν και έχω ηρεμήσει αρκετά εδώ και ώρα θα σου απαντήσω έστω και αν η απάντησή μου προκαλέσει, δε ξέρω πώς, αναστάτωση σε σένα που θα μεταδοθεί αστραπιαίως σε όλο το γραφείο και θα μου προκαλέσει ένταση.
Ο Φαξ την διακόπτει…
-Δεν κατάλαβα την απάντησή σου ακόμα στο ερώτημά μου.. Η Σκαλ ως συνήθως απόρησε:
-Μα δεν απάντησα ακόμα !!!
-Α,εντάξει..Συνέχισε!
-Το διαδίκτυο δεν θα πάψει ποτέ να εξαπλώνεται παρά μόνο αν ετοιμάζεται να κάνει κάτι κακό!…
Ο Μόντεμ δε κατάλαβε και πάλι αλλά πήρε την απάντηση που ζητούσε… Μονομιάς αρπάζει το δίτομο ελληνικό ορθογραφικό λεξικό που κείτεται κάτω από το πάνω δεξί πόδι του γραφείου επειδή μπατάρει. Έπειτα και έχοντας το λεξικό στο δεξί χέρι παίρνει τη στάση του αγάλματος του δισκοβόλου και πετάει το λεξικό στο ταβάνι προς το μέρος της αράχνης (την οποία και δεν πέτυχε). Η πρόσκρουση στο ταβάνι και το σκηνοθετικό αποτέλεσμα που είχε στον υπόλοιπο χώρο ήταν ανεπανάληπτο όσο και αποκρουστικό. Το λεξικό κόπηκε στα δύο. Η αράχνη από το τράνταγμα της πρόσκρουσης έπεσε, (τυχαία;), πάνω στο ένα κομμάτι του βιβλίου. Πέφτοντας το κομμάτι αυτό χτυπά με τη πλευρά που δεν είχε επάνω την αράχνη άνω στη ντουλάπα και φέροντας μια αερότουμπα προσεδαφίζεται, με το μέρος που είχε επάνω την αράχνη, στο πάτωμα. Εν τω μεταξύ η αράχνη αντιλαμβανομένης του κρισίμου της καταστάσεως, προλαβαίνει και κατά την αερότουμπα πηδά πάνω στη ντουλάπα και πιανώμενη από το χερούλι της χώνεται μέσα από τις γρίλιες της στο εσωτερικό της. Το άλλο κομμάτι ΟΜΩΣ χτύπησε στο γραφείο της Σκάλι και συντονίζοντας τον καφέ της πέταξε από μέσα το καλαμάκι. Αυτό γυρνώντας στον αέρα σκόρπισε σταγονίδια καφέ ολόγυρα.Η Σκάλι “τά’παιξε”. Σήκωσε το κεφάλι της. Κατακόκκινη , έντρομη, θυμωμένη, γεμάτη κατανόηση και συμπάθεια έβαλε τις φωνές.
-Αααααααργκ. ΜΟΝΤΕΜ! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; .. ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΡΩΣΕΙΣ ΟΛΟΥΣ;;; (!!!!!)
-Εεεεεεεμ..εμ..εμ..εμ.. Συγνώμη.
-Ναι, ΚΑΛΑ! Ας χυνόταν ο καφές και θα τα λέγαμε μετά.
-Ξέρεις Σκάλι.. Το δίκτυο είχε πάψει να εξαπλώνεται.
Η Σκάλι δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς. “Γιατί Θεέ μου;” Μονολογούσε. Ο Μόντεμ αφού μάζεψε τα κομμάτια και καθάρισε το γραφείο της Σκάλι προσπάθησε να την ηρεμήσει.
-Συγνώμη Σκάλι. Δε θα το ξανακάνω.
-Αυτό έλειπε. Να πετάς κάθε λίγο και λιγάκι δίτομα λεξικά στο ταβάνι!.. Κατάφερε να ξεστομίσει μέσα από τους λυγμούς.
-Στο υπόσχομαι την επόμενη φορά θα χρησιμοποιώ περιοδικά…
Τότε η Σκάλι άνοιξε τη τσάντα της. Ήπιε ένα ντεπόν και είπε πως θα πάει σπίτι της να ηρεμήσει.
-Να σε πάω; .. Προσφέρθηκε ο Μόντεμ
. -Άσε, θα μου κάνει καλό να μείνω λίγο μόνη…
-Όπως θες. Πάντως αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα το βράδυ πάμε για καμιά μπύρα…. Φώναξε ο Μόντεμ ενώ η Σκάλι έφευγε..
Ύστερα από 2-3 ώρες ο Φαξ σταμάτησε την έρευνα που είχε ξεκινήσει πριν 2-3 ώρες, και μετά την αποχώρηση της Σκαλ, για να βρει την αράχνη μέσα στη ντουλάπα. “Πολύ κακό για το τίποτα”.Σκέφτηκε.
Αφού παρήγγειλε μια πίτσα με μανιτάρια και milko χλαπάκιασε και επέστρεψε στο σπίτι του. Ήταν μια ιδιαίτερα βεβαρημένη μέρα.
The L-files
Το πρώτο online ελληνικό "διήγημα"