Επεισόδιο 3

Μια λαμπερή μέρα ξημέρωνε για πολλοστή φορά φέτος στη χώρα των Θεών. Ο Φαξ ηρεμούσε αμέριμνος κάτω από τα τεράστια δροσερά σκεπάσματα της ηλεκτρικής κουβέρτας του.
Ο αδέσποτος σκύλος που είχε περιμαζέψει από έναν κακόφημο δρόμο το προηγούμενο βράδυ, χασμουρήθηκε. Το χασμουρητό του σκύλου έκανε τον Φαξ να σηκώσει το δεξί βλέφαρο.
«ΧΜ..γρουμφ…» μούγκρισε ο Φαξ. «Αρφ-αρφ γαβ» είπε ο σκύλος. Ο Φαξ κοιτούσε το σκύλο με το μοναδικό ανοιχτό μάτι, το δεξί. Το αριστερό μάτι είχε μείνει κάπου ανάμεσα στο αριστερό ρουθούνι και την κάτω δεξιά άκρη των φρυδιών. Ο σκύλος είχε σηκωθεί και με τα δυο του μπροστινά πόδια είχε στηριχθεί στο κρεβάτι όρθιος και χάζευε τον Φαξ σε απόσταση 30 εκατοστών. Έμοιαζε με τέρας. Τα μάτια του ήταν πρησμένα από τον ύπνο και είχε ιδρώσει ελαφρώς από την ζέστη που κυριαρχούσε στο χώρο. Τα μαλλιά του σε έξαλλη κατάσταση γύρευαν αγωνιωδώς μια χτένα.
Πέταξε με μια κίνηση γεμάτη χάρη και ευλυγισία την ηλεκτρική κουβέρτα από πάνω και ο σκύλος τρομάζοντας έτρεξε προς την κουζίνα. Ο Φαξ ντύθηκε και κοίταξε το ρολόι του.. Ένιωσε μια δράση μέσα του. Ήθελε τόσο πολύ να βγάλει βόλτα το σκύλο αλλά σκεφτόταν ότι έπρεπε να χτυπήσει και τη κάρτα στην δουλειά!..
Ύστερα από καμιά ώρα ο Φαξ βρίσκεται στη δουλειά… Μην έχοντας δεύτερη επιλογή έδωσε στο σκύλο να πιεί από το καφέ του.. Έπρεπε να βάλει και στο στόμα του μιας και δεν υπάρχει καμία σκυλοτροφή στο σπίτι του Φαξ. Αργότερα θα τον έβγαζε βόλτα προσποιούμενος ότι έχει κάποια σοβαρή υπόθεση στον Εθνικό Κήπο.
Όλα είναι ήρεμα στη δουλειά… Η Σκάλι πληκτρολογεί ένα σωρό από ανεξιχνίαστες υποθέσεις επειδή όλο αυτό το χαρτομάνι που έχει μεζευτεί με τα χρόνια από προηγούμενες γενεές της υπηρεσίας έχει πνίξει τον ανοιχτό χώρο του γραφείου. Εξάλλου έπρεπε και αυτή κάπου να ξεσπάσει ύστερα από την απογοήτευση που της χάρισε το προηγούμενο βράδυ ο Μάκης.
«Τι νέα Σκάλι;» ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο Φαξ ενώ σκούπιζε το στόμα του σκύλου από τα υπολείμματα αφρού από το καφέ.
«ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΩΡΑ;.. ΑΣΕ ΜΕ , ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ».. Απάντησε με μια διακριτική ειλικρίνεια.
«Καλά ρε Σκάλι… Δε σε είπα και σκλάβα της γραφειοκρατίας που δείχνει πίσω από ένα σωρό από χαρτιά σαν μαραζωμένη καρδιά , πληγωμένη από τα παιχνίδια του έρωτα … και της φαντασίας!!»
«Ναι , έχεις δίκιο.. Αλλά τι να σου πω , μωρέ; Σάμπως ξέρεις και εσύ από αυτά;» Απάντησε γεμάτη κατανόηση..
«Χμμμ, μυρίζομαι ..προβλήματα;»
«Σαφώς.. Για όλα τα άλλα βρίσκεις λύσεις.. Σε αυτά όμως είσαι λίγο – ξέρεις τώρα – να μη σε προσβάλλω κιόλας»
«Ναι έχεις δίκιο. ‘Ανήμπορος να βοηθήσω’»
«Δεν εννοούσα ακριβώς αυτό»
«Καλά άσε. Δε θέλω να ξέρω. Να ξέρεις όμως πως ότι πρόβλημα και να έχεις εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου να πάμε να τα πιούμε για να ξεχάσεις».
«Ευχαριστώ Μόντεμ! Ίσως πάμε για καμιά μπύρα μετά το σχόλασμα.. Έχω ανάγκη μερικά φιστίκια»… Είπε η Σκάλι συμπληρώνοντας : «Ή πατατάκια δε με πειράζει!».
«Βλέπω δε χάνεις την όρεξή σου …. Από δουλειά πώς πάμε;»..
Τότε ο σκύλος πήδηξε πάνω στο γραφείο γαβγίζοντας και τίναξε άλλα λίγα κατάλοιπα καφέ που είχαν μείνει στο στόμα του…
«Χριστός και Παναγία.. Πόσο καφέ του έδωσες;»….Ρώτησε με μια απολαυστική ευφράδεια η Σκάλι!
«Όχι πολλή… Ήλπιζα ότι θα άντεχε τον ντεκαφεινέ.. Φαντάσου να του έδινα εσπρέσσο!».. Απάντησε αποστομωτικά ο Μόντεμ..
Ύστερα από λίγο και ενώ ο σκύλος είχε ηρεμήσει καταπίνοντας ένα Στεντόν το αφεντικό εισέβαλλε θριαμβευτικά στο γραφείο σκοντάφτοντας στη πόρτα που πήγε να περάσει χωρίς να την ανοίξει και ένα εκκωφαντικός θόρυβος γέμισε το περιβάλλον…
«Γρρκκκγρκκκ….» Βρύγχυσαν το σωθικά του..
«Πρόσεχε αφεντικό .. Παραλίγο να σκοντάψεις» Είπε ο Μόντεμ.
«Μα σκόνταψα» Αποκρίθηκε το αφεντικό…
Ύστερα άνοιξε τη πόρτα μπήκε μέσα στο δωμάτιο και προχώρησε προς το γραφείο του… Μετά από κλάσματα πολλών δευτερολέπτων γύρισε και έκλεισε τη πόρτα του γραφείου των πρακτόρων που είχε αφήσει ανοιχτή και τραυματισμένη στο πέρασμά του. Και όπως είναι φυσικό επακόλουθο κλείστηκε στο γραφείο του.
«Καμιά ώρα θα μας το γκρεμίσει το μαγαζί!» Είπε με περρίσεια κακία η Σκάλι.
«Έλα ρε Σκάλι .. Φέρσου σαν ενήλικος… Το άτομο έχει καταρράκτη!..Χαβ μέρσι, μπέιμπ!».. Είπε χαζοχαρούμενα ο Μόντεμ..
«Καλά .. Σήμερα μπορείς να λες ο,τι θες…Δε με απασχολεί!»..
Και έτσι η μέρα κύλησε ήσυχα στο γραφείο.. Ο Μπάουντ (ο σκύλος) χάζευε από τα μισάνοιχτα παράθυρα τους περαστικούς και πού και πού έξυνε τη μουσούδα του στο τζάμι της μπαλκονόπορτας.. Ο Μόντεμ χάθηκε στις σκέψεις του για ένα καλύτερο Αύριο ώσπου ήρθε η ώρα να σχολάσει…
«Σήκω Μπάουντ .. Φεύγουμε»..Διάταξε με καλοσύνη το σκύλο…
«Γεια χαρά Φαξ. Ίσως σου τηλεφωνήσω για καμιά μπύρα το βράδυ» .. Είπε η Σκάλι!
«ΟΚ Σκάλι..Μπάιος»….
Ύστερα από αρκετή ώρα ο Φαξ έφτασε στο σπίτι του.. Ο μαστουρωμένος σκύλος τον είχε πια εγκαταλείψει στο δρόμο μιας και κατάλαβε ότι δεν θα είχε τόσο γοητευτικό μέλλον το στομάχι του κοντά στον Φαξ. Ο Μόντεμ έπειτα από ώριμη σκέψη κατέληξε «Εξάλλου ούτε και εγώ ήθελα σκύλο!» και ικανοποιημένος άραξε στην αναπαυτικά σκληρή πολυθρόνα του.
Τον πήρε ο ύπνος ακούγοντας Χαρντ Μέταλ από το διπλανό διαμέρισμα.. Ο νεαρός γείτονας και θαμώνας της πολυκατοικίας δεν λέει να ηρεμήσει το τελευταίο καιρό. Περνά μια μεταβατική εξέλιξη από το Χαρντ Ροκ στο Ντεθ Μέταλ! .. Τι βάσανο και αυτό;!
Ξυπνώντας ο Φαξ γύρω στις 21:00 στοχάστηκε..
«Τι καλύτερο τώρα από μια μπύρα με φιστίκια και την απογοητευμένη Σκάλι να σκέφτεται πως περνά τα καλύτερα χρόνια της ζωής της;».. Αμέσως πήδηξε από τον υπέρμετρα τσιτωμένο καναπέ! Πήρε τηλέφωνο την Σκάλι και πάνε για καμιά μπύρα σε γνωστό μπαράκι-καφετέρια του Νομού Αττικής.. Μόλις έφτασαν ο Φαξ παραγγέλνει δυο κυπαρισσί μπύρες και πολλά φυστίκια.Η Σκάλι όμως είχε αντίθετη γνώμη:
-Όχι σ’αυτόν ρε Φαξ!Αυτός είναι ο πορτιέρης!
-Οπς ναι… Πάντα με μπερδεύει αυτό το ντύσιμο…
Ένα κύμα αναπάντητων ερωτημάτων δρόσισε το σκεπτικό της Σκάλι και ο Φαξ δεν έχασε την ευκαιρία να διαλέξει πρώτος τραπέζι..
-Θα κάτσουμε στο μπαρ!
-Οκ!Εξ άλλου δεν έχει ελεύθερα τραπέζια…. Διαπίστωσε η Σκάλι!
Ύστερα από κανα δίωρο η Σκάλι είχε θολώσει τον πεντακάθαρο και ορθολογικό της νου και ο Φαξ την χάζευε περιμένοντας το πολυπόθητο που δεν άργησε να πραγματοποιηθεί!
-Πώς περνώ έτσι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου; αναρωτήθηκε η Σκάλι…
-Νομίζω ότι ήπιες πολλή και σκέφτεσαι πιο ώριμα. Δε θέλω να γίνω άλλο σαρκαστικός μαζί σου σήμερα. Αρκετά το γλέντησα ήδη. Και επειδή δε θέλω να είμαι μπροστά όταν θα απαγγέλλεις τον έπος της ζωής σου και νιώθοντας την κούραση να με καταβάλλει αποφάσισα να σε πάω σπίτι σου……
-Αχρ..Χρον..Ααργκ.. Η Σκάλι χασμουρήθηκε λέγοντας «έχεις δίκιο».
Έτσι ύστερα από μία ώρα ο Φαξ γύρισε σπίτι μόνος. Χωρίς κάποιο σκύλο να τον ακολουθεί.Ήταν μία ήσυχη νύχτα επακόλουθο μιας ήσυχης μέρας.

Επεισόδιο 4…