Εκεί που η επιστήμη δε φτάνει… Εκεί που η θρησκεία δεν γνωρίζει .. Εκεί που η φαντασία οργιάζει… Εκεί εκεί ψηλά εκεί … βρίσκονται ΟΙ (ε)Λ-ΦΑΪΛΣΣΣ (σσσστ)…
Όταν βλέπεις και δε κοιτάς.. Όταν πιστεύεις και δε μιλάς.. Όταν ζεις και δεν υπάρχεις.. Είσαι ένα (ε)Λ-ΦΑΪΛ!…
Γεια χαρά ναύτες.. Είμαι ο πράκτορας .. Φαξ Μόντεμ .
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα σε μια σκοτεινή συνοικία της φωτεινής Αθήνας. Ο πράκτορας Φαξ χουζούρευε στο διπλό υδρόστρωμα πράσινου πλάσματος. Πλουτς – πλουτς… Ο ήλιος είχε εισβάλει μέσα στο τακτοποιημένο μέχρι αηδίας δωμάτιο του Φαξ. Χάιδευε απαλά τα συνθετικά μεταξωτά σεντόνια. Είχε περάσει μέσα από τις γρύλιες των ανοικτών στοριών! Το δωμάτιο του Φαξ είναι φρικιαστικά τακτοποιημένο.. Παντού έγγραφα από παλιές και μελλοντικές ανεξερεύνητες υποθέσεις και διάφορα διαφημιστικά από γνωστές πιτσαρίες. Οι αναμνήσεις από όλες αυτές τις υποθέσεις (που δεν έχει ακόμα ζήσει και θα παρακολουθήσετε) είναι αρκετές ώστε να μη κοιμάται ήσυχα τα τελευταία βράδια… Κάθε πρωί ο Φαξ πετάγεται άξαφνα από το κρεβάτι όταν μία χαρωπή ηλιακή ακτίνα παίζει παιχνίδια με τη μύτη του!..
“ΑΑΑΑΑΑΑΑ….ΑΑΑΑΑΑΡΓΚΚΓΚΓΚΓΚΓ”…( ο Φαξ ξύπνησε) … “Φύγε – φύγε … μη με τσιγλάς άλλο…”….
Μονίμως έχει την ιδέα ότι κάποιος ασχολείται μαζί του είτε παρακολουθώντας τον είτε τσιγλώντας τον.. Είτε αυτός είναι κάποιος φίλος είτε κάποια άγνωστη έμβια μορφή….(;)
Αφού πλέον έχει ηρεμήσει από το καθιερωμένο πρωινό σοκ αποφασίζει να βάλει κάτι στο στόμα του.. Λίγο γάλα είναι ότι χρειάζεται το πεπτικό του σύστημα αφού δεν έχει φάει τίποτα ακόμα.. Αποφασίζει να πιεί από το μπουκάλι αφού δε μένει κανείς μαζί του και η γάτα του απήχθει από κάτι εξωγήινους πριν κάτι εβδομάδες. Και εκει που δροσίζει το λαρύγγι του..
ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ…ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ—ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝ…
“γκουχ γκουχ γκουχ” έντρομος χύνει το γάλα πετώντας το μπουκάλι στα μάρμαρα της κουζίνας, που είχε καθαρίσει πέρισυ, και τρέχει στο μπάνιο να πάρει μία σφουγγαρίστρα…
Φτάνοντας στο μπάνιο πιάνει τη σφουγγαρίστρα και τρέχει προς το τηλέφωνο που επέμενε διστακτικά… Πετά τη σφουγγαρίστρα κάπου ανάμεσα σε μπάνιο και κουζίνα και σηκώνει το τηλέφωνο ..Παίρνει τη πιο σοβαρή του έκφραση , φουσκώνει τους πνεύμονες , χοντραίνει ερεθιστικά τη φωνή του , ρίχνει ένα χαμόγελο γοητείας και μιλά:
“Ναι;;;”
“Καλημέρα Φαξ , με θυμάσαι;” ..Ακούστηκε μια επιβλητική, δυναμική, γλυκιά και αισθησιακή φωνή από το άλλο άκρο της τηλεφωνικής γραμμής…
“Εεε …όχι! Για συνέχισε.”
“Είμαι η κοπέλα από το μπαρ ‘Extra-terrestrial Zone-Η Παραφύση Επιτίθεται‘..σου λέει τίποτα αυτό;”
“Χμμ, νομίζω σου χρωστάω ένα ποτό.”
Ξαφνικά η υπεραισθησιακή φωνή της μπαργούμαν έχασε την βελούδινη χροιά της.
“ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ!..ΟΛΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΠΕΚΡΟΥΛΙΑΖΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ‘ΟΞΩ ΑΠΟ’ΔΩ ΦΛΩΡΑΤΖΑ’”…
“Ααα…εννοείς την Σκάλι. Πρόσεχε πως μιλάς. Είναι η συνεργάτιδά μου και είμαστε μυστικοί πράκτορες. Μπορούμε να σε μπλέξουμε ώσπου να φτιάξεις ένα Ράστυ Μαίρυ”
“Δεν είναι Ράστυ Μαίρυ, άσχετε.”
“Δε με ενδιαφέρει.. Τι θέλεις;”
“Να με πληρώσεις. Χρωστάς τρία Ράστυ Νέιλ και 13 Μπλάντι Μαίρυ”
“Ααααααααα, γι’αυτόόό τα μπέέέέρδεψα!Λοιπόν;”
“Λοιπόν επειδή πρέπει να νιώθεις νηφάλιος τώρα σε περιμένω να μου στείλεις τα χρήματά μου στο λογαριασμό: 1323-574-22-PAY-NOW”
“Καλά- καλά , θα δω. ”
“Να μη δεις.. Θα περιμένω”¨
“OK Ciao!”
Και χωρίς δεύτερη συζήτηση έκλεισε το τηλέφωνο , τρέχοντας να καθαρίσει τη κουζίνα.
Ήταν περασμένες 11:00 και σφουγγάριζε όταν:
ο διαχειριστής χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας.
“Ποιος να’ναι ,πάλι;” Προβληματίστηκε ο Φαξ και τελειώνοντας το σφουγγάρισμα πήγε να ανοίξει τη πόρτα (με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι).
“Καλημέρα σας Κε Μόντεμ.. ” είπε ο διαχειριστής.
“Γεια σου , Μπάμπη . Πώς από τα μέρη μας;”
“Ήρθα για τα κοινόχρηστα στο .. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ …” Είπε λάμποντας από χαρά ο Μπάμπης.
“Ευχαριστώ Μπάμπη , πάντα ήσουν πολύ ευγενικός μαζί μου αλλά ποτέ δε κατάλαβα γιατί!”…
Τότε ο διαχειριστής έβγαλε μία κραυγή αγωνίας:
“Ααααααα…..Ιιιιιιιιιι…… ΠΡΟΣΕΧΕ..Η ΣΦΟΥΓΑΡΙΣΤΡΑ ΣΤΑΖΕΙ ΣΤΟ ΧΑΛΙ!”
“Άσε χύθηκε γάλα στη κουζίνα και το μαζεύω”…
“Με χλωρίνη καθάρισες;”..
“Σιγά ρε , γάλα είναι όχι απόβλητα!”
“Ναι αλλά αν καθάριζες με χλωρίνη από πριν , τώρα θα μπορούσες να το γλυψεις.”
“Δε πειράζει , ανάγκη έχω;…Μη με καθυστερείς, όσο περνά η ώρα μπορεί να χάνω χρήμα.”
“OK CIAO”.. Και χωρίς δεύτερη κουβέντα ο διαχειριστής άφησε το χαρτί των κοινοχρήστων κάτω από τη πόρτα και έφυγε…
Ο Φαξ επέστρεψε στη κουζίνα με μία πελώρια λαχτάρα για καθαριότητα .. Μάζεψε τα γάλατα , σκούπισε , ξανασφουγγάρισε , τίναξε τα χαλιά , ξεσκόνισε , έπλυνε τα ντουλάπια , τα τζάμια , το αυτοκίνητο , τα τζάμια του αυτοκινήτου (;;;;) , τα πατάκια , άλλαξε λάδια – ρούχα και κάλτσες , φούσκωσε τα λάστιχα , έλεγξε τους αερόσακους , τους ξεφούσκωσε και τους ξανατοποθέτησε στη θέση τους. .. Η ώρα είχε πάει 7 .
Ο Φαξ έτρωγε ανέμελα πακοτίνια μπροστά στην home-theatre τηλεόραση και το ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο με τις μαύρες κουρτίνες ( για να μην αντανακλά το φως της ημέρας στην οθόνη (έξυπνο ε;)) , και το Dolby Surround 3d Stereo με τέλεια ηχομόνωση ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες .
Τότε χτύπησε και πάλι το τηλέφωνο … αλλά δεν το άκουσε.
Όταν τελείωσε το φαντασμαγορικό θέαμα του “Μελωδία της Ευτυχίας” το τηλέφωνο είχε σπάσει..
“Χμμμ, κάποιος καλούσε!” Διαπίστωσε ο Φαξ , συμβουλευόμενος την έκτη του αίσθηση, βλέποντας το ταλαιπωρημένο τηλέφωνο.
“Δε πειράζει , όποιος ήταν θα ξαναπάρει , αν έχει υπομονή γιατί μπορεί μέχρι τότε να έχω πάει στο μπάνιο…”
Τότε το τηλέφωνο ξαναχτύπησε …
“Χμμ.. πρόλαβε.. Ωραίος”..Είπε ο Φαξ και αποφάσισε αστραπιαία να σηκώσει το ακουστικό!….
“Ναιιιιιιιιι..” Απάντησε ψύχραιμα…
“Έλα Μόντεμ , η Σκάλι είμαι , τηλεφωνώ από το γραφείο .. Δε θα δουλέψουμε σήμερα!”
Ακούστηκε η Σκάλι αγχωμένη.
“Χμμμ, εντυπωσιακό!…Εσύ τι κάνεις εκεί;”
“Υπερωρίες γιατί έχω τι μητέρα μου άρρωστη στο Κ.Α.Τ.”….